Geduld is een eigenschap die niet in mijn genen zit, daarom is dat voor mij geen schone zaak, maar bittere noodzaak! Ik word zwaar op de proef gesteld door mijn lieve puppy. Fien is druk, druk, druk, ze sloopt alles, niets is veilig/heilig voor haar scherpe tandjes en buiten gaat ze tekeer, zodat ze steeds verstrikt raak in haar riempje. Mensen en honden die in haar buurt komen, kunnen rekenen op forse sprongen tegen hun benen/poten. Houd ik haar kort aan de lijn, en dan hangt ze zichzelf bijna op.
Als we uitbreid hebben gewandeld en Fien ècht een heleboel plasjes heeft gedaan, doet ze thuis na een minuut midden in de kamer op het parket een plas. Voor plasongelukjes heb ik overal incontinentiematjes liggen, maar daarop doet ze het niet!
En alles wat op straat ligt is voor Fientje eetbaar. Blaadjes vind ik niet erg, maar laatst had ze stuk kauwgum. Dat kon ik wel haar bekje wurmen, maar hield daar een paar doorboorde vingers aan over. Maar vanmiddag was het heel, heel erg! Weer was ze op iets aan het kauwen. Omdat ik geen blaadje in haar bek zag, en ze maar bleef kauwen, stak ik dus mijn vinger maar weer in haar bek, en haalde er een hondendrol uit!!! Fien was hem kwijt, maar mijn vingers zaten onder de poep. En stinken! Daar sta je dan met een hand waarmee je niets kunt aanpakken en met een hond die om de twee tellen gaat zitten en alleen voor een snoepje weer in beweging komt. Hoe haal ik, met in mijn ene hand de riem van Fientje en de andere vol poep, een snoepje uit mijn jaszak? Dus: Fientje meeslepen. Dat maakte mij bij Fien niet populair. Hoe ik op dat moment over Fientje dacht, zal ik maar niet opschrijven. Thuis handen wassen, maar die lucht is er niet zomaar van je hand. Zeep, chloor, Jif, parfum, steeds kwam de lucht terug. Totdat ik azijn probeerde en dat hielp.
Dan maar weer de vele websites over puppy opvoeden lezen, en tot de ontdekking komen dat het er allemaal bij hoort. Het schijnt ook over te gaan. . . . . . Mag dat morgen gebeuren, alsjeblieft??
Als we uitbreid hebben gewandeld en Fien ècht een heleboel plasjes heeft gedaan, doet ze thuis na een minuut midden in de kamer op het parket een plas. Voor plasongelukjes heb ik overal incontinentiematjes liggen, maar daarop doet ze het niet!
En alles wat op straat ligt is voor Fientje eetbaar. Blaadjes vind ik niet erg, maar laatst had ze stuk kauwgum. Dat kon ik wel haar bekje wurmen, maar hield daar een paar doorboorde vingers aan over. Maar vanmiddag was het heel, heel erg! Weer was ze op iets aan het kauwen. Omdat ik geen blaadje in haar bek zag, en ze maar bleef kauwen, stak ik dus mijn vinger maar weer in haar bek, en haalde er een hondendrol uit!!! Fien was hem kwijt, maar mijn vingers zaten onder de poep. En stinken! Daar sta je dan met een hand waarmee je niets kunt aanpakken en met een hond die om de twee tellen gaat zitten en alleen voor een snoepje weer in beweging komt. Hoe haal ik, met in mijn ene hand de riem van Fientje en de andere vol poep, een snoepje uit mijn jaszak? Dus: Fientje meeslepen. Dat maakte mij bij Fien niet populair. Hoe ik op dat moment over Fientje dacht, zal ik maar niet opschrijven. Thuis handen wassen, maar die lucht is er niet zomaar van je hand. Zeep, chloor, Jif, parfum, steeds kwam de lucht terug. Totdat ik azijn probeerde en dat hielp.
Dan maar weer de vele websites over puppy opvoeden lezen, en tot de ontdekking komen dat het er allemaal bij hoort. Het schijnt ook over te gaan. . . . . . Mag dat morgen gebeuren, alsjeblieft??
Geen opmerkingen:
Een reactie posten