Fientje heeft een kreupel voorpootje en bij een bepaalde beweging piept ze, dus heeft ze pijn. Ik ben niet verbaasd, want ze ging zo tekeer vandaag. Rondjes hollen in de tuin en daarna met een noodvaart vanaf het verhoogde terras springen en naar achter hollen en weer terug het terras op springen. De sprongen werden steeds hoger en groter, ze bleef aan de gang. Ook nadat ik haar had afgeleid en met een snoepje gekalmeerd, begon ze weer.
En in de middag heeft ze als een dolle met een hond gespeeld. Ik ben Fien aan het trainen in het "hier komen" en dat gaat in de tuin heel goed. Maar daar zijn geen verleidingen, daarom liet ik haar los op het grasveld in de buurt. In de verste verte niemand te zien, dus Fientje ontkoppeld. Ze had eerst niet door dat ze los was, maar toen ze een tak vond om mee te spelen en daarmee ongehinderd weg kon rennen, keek ze verbaasd naar me om! "Fientje hier", riep ik en verdraaid ze deed het en ze liet zich gewillig bij de halsband pakken! Goed zo, dan mag je weer los. En toen kwam er een poedeltje aanlopen. Fien zag het en stoof erop af, ze liep dat beest bijna omver, maar die reageerde niet. Daarna kwam ook de poedelbaas in zicht. We hebben een praatje gemaakt. Zijn hond was al negen jaar en niet zo speels meer. Dat kon Fien niets schelen, zij had lol! Nu Fien vrij was, zag ik pas hoe razend snel en wendbaar ze is. Maar ook hoe onbesuisd, ze liep zichzelf ècht voorbij, en sloeg in de bochten om. Toen ik riep: "Fien hier", kwam ze direct. Ze was uitgeput en hijgde met haar kleine tongetje ver uit haar bek. Poedeltje en meneer gedag gezegd en naar huis, waar ze direct ging liggen. Fientje uitgeput, dat was nieuw voor mij. Maar na het slapen liep ze dus een beetje mank. Het zal na een nachtje rust wel over zijn. Hoop ik.
