never a dull moment

maandag, 28 november 2016

Na een week zijn Fien en ik al aardig aan elkaar gewend. Zo merk ik dat Fien 's morgens gaat 'zooien'. Ze is dan zo vreselijk actief, dat ze in huis haar energie niet goed kwijt kan. Dan laat ik haar in de tuin uitrazen. Ze kijkt wel steeds naar binnen of ik er nog wel ben. 

Vanmorgen nam ik Fien voor het eerst mee naar de slager en de bakker in de buurt. Ze mag in die winkels niet naar binnen, dus moet ze buiten aan de hondenhaak op me wachten. Spannend of ze dat zou doen. Bij de slager ging het heel goed, want door de glazen pui kon ze mij in de winkel zien staan. Bovendien kwam bijna het voltallige personeel naar buiten om Fientje te bewonderen, als opvolgster van Lonne. Bij de winkel van de bakker kan je niet naar binnen kijken en dat vond Fientje maar niks; dus ging ze flink janken.

Vanmiddag autorijden oefenen. Een vriendin was zo aardig met me mee te rijden om Fien eventueel te kalmeren, en dat was nodig, want ze jankt tijdens het rijden. We zijn naar de dierenwinkel gegaan om voor Fien een tuigje te kopen, zodat ze veiliger aan de autogordel vastzit, dan met een halsbandje. Heel veel mensen (sommigen ook met honden) liepen er in de drukke winkelstraat en iedereen werd door Fientje enthousiast begroet. Dat er ook mensen bestaan die daar niet van gediend zijn, heeft Fien nu ook geleerd! 

Daarna ben ik naar het grote park in het centrum van het dorp gereden, om daar met Fientje, met haar nieuwe tuigje om,  nog wat te wandelen. Maar tijdens het oversteken van de straat, valt dat tuigje zo van Fientjes lijf en liep ze opeens los! Ik schrok me een ongeluk en daardoor Fien ook en ging ze er vandoor. Ik nam een snoekduik, viel daarbij languit over straat, maar ik kon haar nog net pakken! Dit alles gebeurde op het zebrapad, dus de auto's stonden netjes stil. Met pijnlijke knieën terug naar de dierenwinkel. Ja, het tuigje was misschien te groot! Fientje was er met haar voorpootjes gewoon uitgestapt. Dus gingen we met een maatje kleiner de winkel weer uit. Toen zijn we naar huis gegaan, we hadden genoeg beleefd voor vandaag. Fientje viel naast me op de bank direct in slaap.

 

 

 

 

 

Volgende week dinsdag gaan we naar de puppy cursus! Fien moet hard werken: never a dull moment!

 

kinderbezoek

zondag, 27 november 2016

Fientje mocht zich dit weekend verheugen op veel kinderbezoek. Lonnes vriendinnetje kwam zaterdag met Fientje kennis maken en bracht leuke speeltjes en lekkere koekjes. Als ik Fientje uitlaat staan vaak kindertjes uit de straat ons al op te wachten, om met Fien te spelen en vooral om haar te knuffelen. Dat is niet altijd handig, want van opwinding vergeet Fien te plassen. Maar ja, je kunt het niet verbieden, en het is leuk om te zien hoe de kinderen en Fientje van elkaar genieten.

En vanmiddag kwam kleinzoon op bezoek, ook met een leuk cadeautje. Voor Lonne had hij altijd een mengeling van genegenheid en ontzag, vanwege Lonnes formaat. Fientje vond hij duidelijk leuker. En dat is wederkerig!

  

Lonnes varkentje

vrijdag, 26 november 2016

Fientje heeft Lonnes varkentje ontdekt, maar schrok een beetje van het geluid. Een lege keukenrol is leuker.

  

Fien leert snel

dinsdag, 21 november 2016

Fientje loopt al aardig mee aan de lijn. Ik moet wel oppassen om niet over haar te struikelen want ze zig-zagt vlak voor of achter mijn voeten langs, maar ze heeft plezier! Alles is nieuw en daardoor spannend. De mensen die we tegen komen worden enthousiast begroet, andere honden hebben we nog niet ontmoet. Dat vind ik eigenlijk wel zo rustig. Dat komt nog wel.

In de nacht van zondag op maandag heeft Fientje niet, zoals de bedoeling was in haar bench geslapen, want toen het deurtje dicht ging, begon ze te jammeren. Met het deurtje open stapte zij uit de bench en wilde ergens anders slapen. Juist: bij mij in bed. Nou vooruit dan maar. Verzaligd nestelde ze zich onder mijn kin. Met zachte drang vond ze rust op het dekbed. Afgelopen nacht zocht ik een andere oplossing. Ik heb nog een poezenmand, van geloof ik wel twintig jaar geleden. Net groot genoeg voor Fientje. Dat mandje naast mijn bed gezet, Fientje erin, licht uit en toen ze zachtjes begon te piepen, heb ik haar wat geaaid en gezegd: "stil". Tot mijn stomme verbazing deed ze dat. Ze heeft de hele nacht doorgeslapen. Ook toen ik ging douchen heb ik haar niet meer opgesloten in de bench, maar haar meegenomen in de badkamer. Aangezien ik zo'n inloopdouche heb, zonder deuren, was ik in Fientjes beleving niet weg. Ze werd wel een beetje nat.  Die poezenmand is nu haar favoriet om ook overdag in te slapen. Het liefste ligt ze op schoot, of onder mijn stoel, maar dat vind ik lastig, dus schuif ik haar steeds in dat mandje en nu gaat ze er (soms) ook zelf in liggen.

 

 

welkom Fientje

zondag, 20 november 2016

Vanmorgen is Fientje gebracht. Wat is ze klein!!! maar ja, ze is elf weken oud/jong. Zolang de fokster in huis was, gedroeg Fien zich heel ontspannen en speels.Toen kwam toch het tijdstip van afscheid nemen. Fien lag op mijn schoot, een beetje te dommelen en de fokster zei: "ik loop gewoon de deur uit, zonder poespas, dat is voor Fien en voor mij het beste". Maar Fien had het in de gaten: ze keek gealarmeerd naar de dichte deur, wilde niet meer op schoot en begon nog maar eens de hele kamer door te snuffelen. Ach, alles was natuurlijk zo nieuw en vreemd voor haar. Ze had extra belangstelling voor de hoeken van de kamer, waar de elektriciteitsdraden van de staande schemerlampen, het modem en het snoer van de computer liggen. Alle stekkers heb ik er maar uitgetrokken, safety first. Zo'n jong frutseltje wordt natuurlijk snel moe, dus kwam ze bij me terug op schoot, om verder te slapen. De rest van de dag ging het heel goed. 's Avonds kwam mijn zoon kennis maken, want hij treedt op als oppasser, voor als ik eens weg moet. Hij was op slag verliefd op Fientje. 

Fien vond vooral de tuin leuk. Door de storm bewoog daar van alles waar ze achteraan ging. Daarbij vergat ze te plassen, dus deed ze dat maar in huis. Op aanraden van de fokster had ik incontinentie onderleggers gekocht voor op de grond. Hetzelfde systeem als men vroeger deed met kranten, maar die zijn tegenwoordig minder absorberend dan vroeger. Dat werkt goed, af en toe plast ze er ook naast.

Het grote Perzisch tapijt dat bij mij midden in de kamer ligt, daar kon Fien niet afblijven. Ze knaagde voortdurend aan van de franjes en ook aan het kleed zelf. Omdat ik al genoeg NEE moest zeggen vanwege de lampensnoeren, hebben we dat kleed maar opgerold en naar boven gedaan.  

 

Even voorstellen: Fientje

dinsdag, 15 november 2016

Fientje is een Havanezer met de mooie kennelnaam: Venus in Fur. Aanstaande zondag, 20 november, komt ze bij mij wonen. Zij gaat de enorme leegte opvullen die Lonne na haar dood achterliet. Drie maanden was ik alleen, drie maanden heb ik intens naar Lonne verlangd, maar zij komt niet terug. Aangezien een leven zonder hond is geen leven is, wilde ik graag die lege plek opgevuld zien. Weer een Landseer is niet verstandig. In de laatste maanden van Lonnes leven heb ik gemerkt dat het verzorgen van een dergelijke grote hond erg moeilijk is, dus nu op zoek naar een kleintje. Toen dacht ik aan Speedy, die  ik heb leren kennen als een lief en vrolijk hondje. Op de website van de Havanezerclub stond echter geen enkel bericht van fokkers met een nestje.

Ik werd hoe langer hoe verdrietiger en toen ik op een avond, na een zenuwslopende autorit, in noodweer en verkeerschaos, weer in een leeg huis kwam, barstte ik in tranen uit. Nog maar eens op de Havanerswebsite kijken. En wat zag ik? Bij 'Buenos Amigos Havanese' was nu een teefje beschikbaar. En toen ik de foto's van het pupje bekeek, sloeg mijn hart een tel over. Ik zag een mini-Lonne! Uiteraard met een ander hoofdje, maar die witte vacht met die zwarte platen, op bijna dezelfde plek waar Lonne ze ook had. Dit kon geen toeval zijn. Venus in Fur was besproken, maar die koop ging op het laatste moment niet door. Natuurlijk niet, want ze wachtte op mij!

En nu staat alles klaar voor de ontvangst. Een bench, een halsbandje met flexilijn en twee piep kleine etensbakjes op een piep klein standaardje. 

 Haar mandje komt nog. Raar hè, al dat kleine spul.