Fien in de winkelwagen

woensdag, 25 januari 2017

De longontsteking van de baas is over, als nu ook de pijnlijke spieren zich ontspannen kunnen we het normale leven weer oppakken. We hebben de afgelopen weken wel iedere dag gewandeld, al was het zeer kort. Ziek zijn is niet leuk, maar met een vrolijk en lief Fientje om me heen, die altijd bereid was troostend tegen me aan te kruipen, was het minder erg.
De puppy cursus is er helemaal bij ingeschoten, dus geef ik Fien op mijn manier les en ze leert snel. Zo gaat ze, voordat we de straat oversteken, op mijn 'bevel' wacht netjes zitten, en pas als ik ja zeg loopt ze verder. Van de straat eten doet ze (bijna) niet meer. Dat is het fijne van in het bos wandelen. Daar ligt geen kauwgom, geen plastic troep, geen bekertjes, geen lege blikjes, geen peuken, geen resten vuurwerkhulzen, geen glasscherven. Daar zijn blaadjes en takken waarmee Fien zich uitbundig vermaakt. Alles sleept ze mee, van kleine twijgjes tot heel dikke takken. Ik verbaas me over haar kracht. Ook trekt ze fanatiek aan bovengrondse boomwortels, die uiteraard vast zitten. Ze gaat vol in de aanval, rukt en trekt, gromt en keft erbij, tot haar aandacht door iets anders wordt getrokken en ze daar weer op af gaat. Zo is ze de hele wandeling druk bezig.
Vanmiddag had Fientje een nieuwe ervaring: boodschappen doen. In veel winkels mogen geen honden komen (en terecht), maar in het tuincentrum mag het wel. Dus ging Fien in de winkelwagen. Op het kussen uit de auto, anders zakte haar pootjes door de gaten van de kar. Ze vond het prachtig! Zoveel nieuwe dingen te zien, en vanaf een comfortabele hoogte. Ze zag nu meer dan alleen maar voeten. Bij de hondenafdeling zochten we iets lekkers voor haar uit. En van de mevrouw van de kassa kreeg ze ook nog een snoepje.

 

netjes blijven zitten

er waren ook 'kunsthondjes'



wat wil je hebben?

 

 

baas is ziek, Fientje geniet !

maandag, 9 januari 2017

Ik werd gister behoorlijk ziek, daardoor geen energie en overdag vaak naar bed. Wat te doen met Fientje? Mee naar bed. Op de dekens, onder de dekens, ze geniet ervan! En dat feest duurt nog wel even, want vanmorgen bij de huisarts geweest en daar gehoord dat ik longontsteking heb. Kunnen we morgen weer niet naar de puppy-cursus!

sneeuw en zit !

zaterdag, 7 januari 2017

Vanmorgen heeft Fientje voor het eerst sneeuw gezien en gevoeld! Toen we om 07.30 uur (!)  naar buiten gingen bleef ze op de voordeurstoep zitten. Verbaasd keek ze naar de straat waar alles wit was, dat zag er heel anders uit dan ze gewend is. En het voelde ook anders aan haar pootjes, want in plaats van de run die ze altijd neemt, liep ze nu met voorzichtige stapjes verder. Maar al snel vond ze het leuk! Met haar snoet ging ze als een sneeuwschuiver door het gras; dat de bevroren blaadjes ook nog knisperde onder haar pootjes gaf nog meer lol. Wat Fien betreft mag het iedere dag sneeuwen. Jammer dat in de middag alles alweer weg gesmolten was.  

Fientje kan nu ook zitten. Dat deed ze natuurlijk al vanaf haar geboorte, maar nu op commando. Na twee dagen trainen begreep ze het. Ik had haar al geleerd om met een vrolijk: "Fientje, let op!" haar naar mij toe te laten komen en dan kreeg ze een snoepje. Voor snoepjes doet ze alles, dus als ze nu bij me komt en als een dolle om me heen springt, krijgt ze pas het snoepje als ze gaat zitten. Nou, dat had ze snel begrepen.

 

 Vanmiddag gingen we weer op stap, vanwege de nattigheid niet naar het bos, maar gewoon in de buurt. We ontmoette J. bij de bushalte, en ik dacht: mooi leermomentje voor Fien, vlak voor haar een aankomende- en wegrijdende bus. Geen probleem. Fien is nergens bang van. Heerlijk!

 

vuurwerk

zondag, 1 januari 2017

Fientje was vrij ontspannen tijdens het vuurwerk gister. Overdag was er af en toe een knal in de verte, maar daar nam ze geen notitie van. Toen vanaf zes uur het legale afsteken begon, was ze alert, maar schrok niet. Ze keek wel steeds naar mij, maar ik deed alsof ik niets had gehoord. Voor alle zekerheid heb ik haar gedurende de avond in de tuin uitgelaten en zelfs aangelijnd; àls ze in paniek zou raken, had ik controle. Buiten schrok ze wel van het geknal, ik heb haar nog nooit zo snel naar binnen zien hollen. En toen werd het middernacht. In onze straat wonen enthousiaste vuurwerkliefhebbers, dus ging het flink tekeer. Ik heb Fientje mee naar boven genomen en haar met de voorpootjes voor het raam in de vensterbank gezet, de rest van Fien hield ik in mijn armen. Zo konden we op straat kijken.
 En zoals altijd werd Fien heel blij van de mensen die ze daar zag, en begon te kwispelen. Maar bij een harde knal voelde ik haar kleine lijfje een beetje trillen en was haar staartje stil. Ongeveer tien minuutjes hebben we naar het vuurwerk gekeken. Eenmaal weer beneden ging Fientje naast me op de bank liggen slapen. Niets aan de hand.