Fientje loopt al aardig mee aan de lijn. Ik moet wel oppassen om niet over haar te struikelen want ze zig-zagt vlak voor of achter mijn voeten langs, maar ze heeft plezier! Alles is nieuw en daardoor spannend. De mensen die we tegen komen worden enthousiast begroet, andere honden hebben we nog niet ontmoet. Dat vind ik eigenlijk wel zo rustig. Dat komt nog wel.
In de nacht van zondag op maandag heeft Fientje niet, zoals de bedoeling was in haar bench geslapen, want toen het deurtje dicht ging, begon ze te jammeren. Met het deurtje open stapte zij uit de bench en wilde ergens anders slapen. Juist: bij mij in bed. Nou vooruit dan maar. Verzaligd nestelde ze zich onder mijn kin. Met zachte drang vond ze rust op het dekbed. Afgelopen nacht zocht ik een andere oplossing. Ik heb nog een poezenmand, van geloof ik wel twintig jaar geleden. Net groot genoeg voor Fientje. Dat mandje naast mijn bed gezet, Fientje erin, licht uit en toen ze zachtjes begon te piepen, heb ik haar wat geaaid en gezegd: "stil". Tot mijn stomme verbazing deed ze dat. Ze heeft de hele nacht doorgeslapen. Ook toen ik ging douchen heb ik haar niet meer opgesloten in de bench, maar haar meegenomen in de badkamer. Aangezien ik zo'n inloopdouche heb, zonder deuren, was ik in Fientjes beleving niet weg. Ze werd wel een beetje nat. Die poezenmand is nu haar favoriet om ook overdag in te slapen. Het liefste ligt ze op schoot, of onder mijn stoel, maar dat vind ik lastig, dus schuif ik haar steeds in dat mandje en nu gaat ze er (soms) ook zelf in liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten