Er is vannacht zoveel sneeuw gevallen, dat hebben we in jaren niet meegemaakt. Het was een hele verrassing toen Fien en ik vanmorgen buiten kwamen. Fien zakte gelijk tot aan haar buikje er in weg, maar ze vond het leuk en holde door de nog ongerepte witte laag.
 |
| vanmorgen, half acht |
Ik maakte al plannen voor een leuke middagwandeling, want Fien was niet te stuiten, ze dolde en holde in de sneeuw, hapte er in en stoof weer verder. Plassen deed ze niet, want ze zag geen gras. Alles was wit. Maar na vijf minuten ging ze raar lopen. Ze hipte als een konijn. En toen ik haar beter bekeek zag ik dat haar voorpoten met dikke klonten sneeuw aan elkaar vastzaten, ook met haar achterpootjes was dat het geval. En aan haar buikje hing een vracht sneeuw. Ik ben de kortste weg richting huis gegaan en dacht al die sneeuw wel even uit haar vacht te schudden. Mooi niet! Het was stijf bevroren, de hele onderkant van haar lijfje was één bonk sneeuw. Ik schrok een beetje, Fien zou onderkoeld kunnen raken. Ik heb de gootsteen helemaal vol gedaan met flink warm water en Fien daar in gezet. Langzaam dooide de sneeuwlaag. Het was alsof je een te lang niet ontdooide vriezer schoonmaakte. Steeds moest ik het warme water vervangen, want het koelde snel af. Na drie warme baden was Fien ontdooit!
Hoe nu verder? In de mooie ongerepte sneeuwtuin heb een gedeelte schoon gemaakt voor als Fien moet plassen.
of we vanmiddag kunnen wandelen, hang af van de temperatuur. Het moet snel gaan dooien.
Ik herinner me dat Lonne ook niet in verse sneeuw kon lopen. Zij had om de paar meter grote klonten bevroren sneeuw tussen de kussentjes van haar poten. Dan kon ze geen stap verder doen en moest ik met mijn warme handen die sneeuw smelten.
Voor de kinderen in de straat is het feest. Ze hebben een enorme sneeuwpop gemaakt. En dat deden ze niet zwijgend, dus Fien hoorde die blije kinderstemmen en wilde NAAR BUITEN. Sorry Fien, nog even verder dooien, de thermometer staat nu op plus 1 graad, het gaat de goede kant op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten