Wat zag dat er allerliefst uit, dat puppy kopje, zo wit, zo onschuldig. En de eerste maanden bleef dat ook zo. Fientje liep braaf aan het lijntje, snuffelde hier en daar en dat was het. Maar sinds ze los loopt en daarbij grote activiteit ontplooit, gaat ook dat snoetje over de grond. Door het zand, door de modder, door de bladeren, dan worden de haartjes zwart. Als de grasvelden net zijn gemaaid, is haar snoet groen! Ze heeft nu ook water ontdekt. Ze gaat niet spontaan zwemmen, maar wel lekker door het water hollen, dan de (zand)kant weer op en verder rennen.
Thuis zet ik haar in de gootsteen gevuld met lauw water, desnoods met een scheut shampoo, zo wordt ze wel schoon, maar niet wit. Ik denk nooit meer. Ook de traansporen gaan niet weg, ondanks een duur lotionnetje dat ik speciaal daarvoor kocht. Ik accepteer het maar; Fientje hoeft geen shows te lopen; voor mij valt ze in de prijzen met haar enthousiaste gedrag en blijheid, haar speelsheid met andere honden.
Absoluut: De Winner!
Fientje aan het begin van de wandeling . . . . .
Fientje na de wandeling ! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten