Vanmiddag met dochter en kleinzoon naar het park. Vanwege het mooie weer en de zondag was het druk, maar op het grote grasveld was niemand en daar kon Fien lekker los. Totdat er mensen met vier grote honden aankwamen. Fien zakte door haar pootjes en liggend wachtte ze de boel af. Met drie honden ging het leuk, maar de vierde (reu) besteeg Fientje. Ik dacht dat ze ter plekke dood bleef, zo schrok ze, en ze zette het op een hollen. Reu er achter aan. Fien schoot een brugje over de woonwijk in. De reu kwam terug, maar waar was Fien? Gelukkig had ik niet alleen getraind met mijn stem, (ik heb een hekel aan geroep) maar ook op het geluid van het fluitje (van Lonne) dat nog steeds aan mijn sleutelbos zit. Twee keer fluiten en daar kwam ze! Toen ze de honden zag bleef ze zitten. Nog eens fluiten en ja hoor, ze rende de honden voorbij en kwam tot voor mijn voeten! Wat ben ik trots op Fien. Wat een geweldige hond!
  |
| Een dikke knuffel ! |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten